Δίχως να είναι και τόσο γνωστό, στις πολιτικές διαφημίσεις και τις προεκλογικές ομιλίες, οι υποστηρικτές της υποψήφιας αντιπροέδρου Κάμαλα Χάρις είχε συμπεριληφθεί ένα περίεργο και μάλλον υποτιμητικό μήνυμα που απευθυνόταν ένα ς έχουν ένα μήνυμα για τις Ρεπουμπλικανές: Η ψήφος σας είναι ιδιωτική και κανείς δεν θα ξέρει αν ψηφίζετε κρυφά τη Χάρις.
«Κανείς δεν ξέρει πώς θα ψηφίσετε», είπε η Δημοκρατική βουλευτής Ελίσα Σλότκιν την περασμένη εβδομάδα στη διάρκεια της εκστρατείας της στο Μίσιγκαν. «Κανείς δεν μπορεί να το ελέγξει. Δεν είναι διαθέσιμο στο διαδίκτυο. Δικαίωμα; Η ψήφος σας είναι επιλογή σας. Δεν χρειάζεται να το πεις σε κανέναν».
Ο Σλότκιν, ο οποίaείναι υποψήφιος για τη Γερουσία, δίνει μάχη στήθος με στήθος με τον Ρεπουμπλικάνο αντίπαλό της Μάικ Ρότζερς, ενώ είχε στο πλευρό της πρώην Ρεπουμπλικανή βουλευτή Λιζ Τσένι, την κόρη του γνωστού Ντικ Τσέινι.
Σε μια διαφήμιση της Vote Common Good, μιας ομάδας που εργάζεται για να πείσει τους Ευαγγελιστές να τα σπάσουν με το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, ακούγεται η φωνή της ηθοποιού Τζούλια Ρόμπερτς να λέει στις γυναίκες «μπορείτε να ψηφίσετε όπως θέλετε και κανείς δεν θα το μάθει ποτέ».
Αυτή η στρατηγική όμως, δεν διέφυγε του μέλους της συντακτικής ομάδας της The Wall Street Journal και πρώην λογογράφου του πρώην Προέδρου των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους. «Δεν είναι αυτό το μήνυμα υποτιμητικό για τις γυναίκες;» γράφει η ίδια.
«Εάν οι γυναίκες είναι ισχυρές και ανεξάρτητες, γιατί θα έπρεπε να κρύβουν τις πολιτικές τους απόψεις από οποιονδήποτε – τουλάχιστον από τους συζύγους τους, που θα έπρεπε να είναι ισότιμοι σύντροφοί τους; Ή μήπως η πρόταση πιο συγκεκριμένα ότι οι συντηρητικές σύζυγοι τείνουν να προσκυνούν τον άνδρα ως αρχηγό του σπιτιού και δεν θα τολμούσαν να ψηφίσουν χωρίς την άδεια ενός άνδρα;» αναρωτιέται η Κόλιν Λέβι.
Η δημοσιογράφος, υπογραμμίζει μάλιστα πως δεν φαίνεται η καλύτερη στρατηγική για να κερδίσεις τις ψήφους τους, αν λες κάτι τέτοιο δυνατά για τις Ρεπουμπλικάνες.
«Η στρατηγική των Δημοκρατικών σύμφωνα με την ίδια, ήταν να «ξεκολλήσουν» τις γυναίκες ψηφοφόρους που συνήθως ψηφίζουν Ρεπουμπλικάνοι αλλά είναι αναστατωμένες από την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου κατά των αμβλώσεων και την στρατηγική των Ρεπουμπλικάνων να περιορίσουν δραστικά τη πρακτική.
Μπορεί αυτό είναι θεμιτό, δεδομένου ότι οι μητέρες που ζουν στα προάστια ήταν μια σημαντική δεξαμενή ψήφων στις φετινές εκλογές, αλλά σύμφωνα με την Λέβι, το να τις αντιμετωπίζεις με όρους πατριαρχίας είναι μια περίεργη προσέγγιση για ένα κόμμα που έχει προσπαθήσει να ευθυγραμμιστεί με τον φεμινισμό.
«Αν υπάρχει μια συντηρητική αδελφότητα για την κα Χάρις, μπορεί να είναι απλώς η φετινή εκδοχή μιας αμερικανικής παράδοσης από την εποχή τω κάρων. Ένας σύζυγος και η σύζυγος ζουν μαζί ειρηνικά και αρμονικά και ξεκινούν κάθε χρόνο μαζί για να εκπληρώσουν το αστικό τους καθήκον την ημέρα των εκλογών. Χέρι-χέρι, ταξιδεύουν πάνω από λόφους και κοιλάδες για να ακυρώσουν ο ένας τον άλλον πίσω από το παραβάν της κάλπης» καταλήγει το άρθρο της Κόλιν Λέβι στη The Wall Street Journal.