Ο Μουζακίτης έχει ζωγραφίσει. Μόλις έχει πετύχει ένα από τα πιο όμορφα και κρίσιμα γκολ στην ιστορία των ντέρμπι Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός. Το Γεώργιος Καραϊσκάκης δονείται από τις ιαχές των 33.000+ οπαδών των Πειραιωτών. Πραγματικό παραλήρημα. Ξέσπασμα χαράς από όλους. Ολοι ένα μπουλούκι πάνω στον θαυματουργό «μικρό», μπροστά στον κόσμο, που βρίσκεται σε έκσταση.
Ο Ροντινέι βγαίνει από το «μπουλούκι» των παικτών. Γυρίζει προς την εξέδρα και βγάζει μια τρελή κραυγή, σηκώνοντας τα χέρια του στον ουρανό. Με τις γροθιές σφιγμένες. Τις φλέβες να πετούν από τον λαιμό. Τα μάτια κόκκινα από τη «δίψα για αίμα».
Και με την ένταση να ξεχειλίζει από κάθε πόρο του σώματός του. Μια κατάσταση από εκείνες που όλοι οι ποδοσφαιριστές ονειρεύονται να ζήσουν. Το «ναρκωτικό» του ποδοσφαιριστή. Η απόλυτη ηδονή. Ενας θρίαμβος. Σε ντέρμπι μίσους. Με buzzer beater στο 94′! Με το αριστερό πόδι ενός παιδιού που έχει μεγαλώσει με αυτό το όνειρο. Και το βιώνει. Το κάνει ο ίδιος πράξη.
Οσα συνέβησαν σε αυτό το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, τα αποτύπωσε ο Ροντινέι με πέντε απλές λέξεις. «Τον Θρύλο θα τον σέβεστε». Δικά του λόγια. Γραμμένα στα social media. Όχι στα πορτουγκέζικα. Ούτε σε άλλη γλώσσα. Στα ελληνικά.
Γιατί ο «Ρόντι», είναι από εκείνους που νιώθουν. Είναι ο εκ των αρχηγών της σημερινής ομάδας. Ο παίκτης που έχει κατακτήσει Κόπα Λιμπερταδόρες με τη Φλαμένγκο. Αλλά η ομάδα της ζωής του είναι ο Ολυμπιακός. Η ομάδα με την οποία κατέκτησε το Conference League. Εκείνη με την οποία πιστεύει ακράδαντα ότι θα κατακτήσει τα πάντα φέτος.
Η αντίδραση του Ροντινέι, το ξέσπασμά του, εντός και εκτός γηπέδου, δεν είναι ένα προσωπικό μήνυμα. Δεν είναι μόνο η δική του άποψη. Είναι η άποψη που κυριαρχεί στο σύνολο.
Διότι ο Ολυμπιακός (ως παίκτες, ως προπονητές, ως διοίκηση, ως οπαδοί, ως ένα κοινωνικό σύνολο), αισθάνεται προσβεβλημένος να τον αμφισβητούν. Πόσο μάλλον να τον υποτιμούν ή να προσπαθούν να τον μειώσουν.
Ο Ολυμπιακός της σημερινής εποχής είναι χαλύβδινος. Δεν έχει εμφανιστεί στο σύγχρονο ελληνικό ποδόσφαιρο με τέτοια χαρακτηριστικά. Δεν είναι υπερβολή. Είναι αυτό που δείχνει το γήπεδο, αδιάψευστος μάρτυρας.
Όχι, ο Ολυμπιακός δεν είναι η πιο «θελτική» ομάδα. Δεν θα σε μαγέψει με το τίκι τάκα και τα περίτεχνα κόλπα. Αλλά θα σε ταράξει στο ποδόσφαιρο. Θα σου βγάλει τα συκώτια. Θα σε πιέσει μέχρι να πεις ήμαρτον και όταν αυτό συμβεί, θα περάσει και για δεύτερο γύρο.
Ακόμη και σε αυτό το παιχνίδι, με τον Παναθηναϊκό να προσπαθεί να «κλέψει» την πρόκριση στους «4» του Κυπέλλου, ο Ολυμπιακός δεν άλλαξε τίποτα. Όπως κυριάρχησε με 10 ποδοσφαιριστές πριν από 10 βράδια, έκανε το ίδιο και με 11, το βράδυ της Τετάρτης.
Και ακριβώς επειδή απαιτεί τον σεβασμό, με τη νίκη-πρόκριση, πέτυχε δύο στόχους: 1) Εμεινε ζωντανός στη διεκδίκηση ενός τροπαίου που θέλει (Κύπελλο) και 2) έδειξε στους διεκδικητές του πρωταθλήματος, ότι για να του πάρουν την πρώτη θέση, θα φτύσουν αίμα. Και ίσως ακόμη και αυτό να μην τους φτάνει…