Αναμφίβολα, οι συνομιλίες μεταξύ Ρώσων και Αμερικανών διπλωματών στο Ριάντ την Τρίτη 18 Φεβρουαρίου ήταν βασικό βήμα στην προσέγγιση μεταξύ των δύο χωρών. Για δύο χώρες με τεράστια πυρηνικά οπλοστάσια, μια τέτοια εξέλιξη είναι μονόδρομος και για έναν βασικότατο ανατριχιαστικό λόγο…
Τον λόγο αυτό περιγράφει ο Τέοντορ Πόστολ, πυρηνικός επιστήμονας στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) και ειδικός στα όπλα.
Σε ανάλυσή του στο Responsible Statecraft περιγράφει τις συνέπειες μιας πυρηνικής έκρηξης πάνω από την Ουάσιγκτον, το Κίεβο ή τη Μόσχα, δίχως αυτό να σημαίνει ότι τα αποτελέσματα δεν θα ήταν ίδια στη Λάρισα, την Αθήνα ή την Αλεξανδρούπολη.
Συγκεκριμένα, ένας μόνο ρωσικός διηπειρωτικός πύραυλος Sarmat ή SS-18 φέρει δέκα βόμβες 800 κιλοτόνων. Αν και το ρωσικό οπλοστάσιο μπορεί να εκτοξεύσει περίπου 400 από αυτές τις διηπειρωτικές βόμβες μέσα σε λίγα λεπτά, ο Πόστολ παίρνει το αποτέλεσμα μόνο μιας πυρηνικής έκρηξης 800 κιλοτόνων σε ύψος περίπου ενός μιλίου πάνω από μια πόλη, (στο ύψος που είναι το βουνό Όρη Βάλτου).
Όσοι βρουν καταφύγιο στα βαθιά υπόγεια των σπιτιών τους θα είναι σαν να μπαίνουν σε φούρνο… θα ψηθούν ζωντανοί
Έτσι, αρχικά, ο Πόστολ λέει πως η έκρηξη αυτού του πυρηνικού όπλου θα απελευθερώσει το σχεδόν εκρηκτικό ισοδύναμο ενός εκατομμυρίου τόνων TNT μέσα σε 100 εκατ. του δευτερολέπτου και σε όγκο περίπου ενός κυβικού ποδιού. Επειδή τόση πολλή ενέργεια απελευθερώνεται τόσο γρήγορα και σε τόσο μικρό όγκο, η θερμοκρασία μέσα στην έκρηξη θα φτάσει περίπου τους 100 εκατ. βαθμούς Κελσίου, περίπου πέντε φορές αυτή του κέντρου του ήλιου.
Μέσα σε ένα εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου, η εκρηκτική ενέργεια θερμαίνει τον περιβάλλοντα αέρα σε ένα εκατομμύριο βαθμούς, δημιουργώντας μια «πύρινη σφαίρα» υπερθερμασμένου αέρα με εσωτερική πίεση δεκάδων εκατομμυρίων κιλών ανά τετραγωνική ίντσα. Αυτή η πύρινη σφαίρα αρχικά διαστέλλεται με περίπου ένα εκατομμύριο μίλια την ώρα και μέσα σε ένα δευτερόλεπτο γίνεται μια φούσκα θερμού αέρα διαμέτρου περίπου ενός μιλίου.
Καθώς αυτή η αέρινη περθερμασμένη φούσκα επεκτείνεται στη μέγιστη διάμετρό της, οι άκρες της πιέζουν τον περιβάλλοντα αέρα, παράγοντας ένα συμπιεσμένο κύμα έκρηξης τεράστιας ισχύος και έκτασης.
Στα 8, στα 5 μίλια και πιο κοντά…
Το φως και η θερμότητα από την πύρινη σφαίρα είναι τόσο έντονα σε αυτό το σημείο, λέει ο Πόστολ, που μια έκρηξη πάνω από το Ντιτρόιτ ή το Κίεβο τη νύχτα, θα φαινόταν μια λάμψη φωτός στην Ουάσιγκτον ή τη Μόσχα, αντίστοιχα.
Θα είναι αρκετά φωτεινό στα 50 μίλια για να προκαλέσει εγκαύματα στον αμφιβληστροειδή, εάν τα άτομα κοιτάζουν προς την έκρηξη, αναφέρει ο ειδικός. «Σε μια εμβέλεια σχεδόν 8 μιλίων, η πύρινη σφαίρα θα φαίνεται σχεδόν 100 φορές πιο φωτεινή από έναν μεσημεριανό ήλιο της ερήμου και θα κάψει ρούχα, κουρτίνες, γρασίδι και χαμηλή βλάστηση. Στα 5 μίλια, θα φαίνεται περισσότερο από 200 φορές πιο φωτεινή από τον ήλιο στην έρημο μέρα μεσημέρι και θα παραμορφώσει μεταλλικές επιφάνειες, θα κάψει το χρώμα των τοίχων και θα κάψει τα εύφλεκτα υλικά».
Οι εύθραυστες επιφάνειες από σκυρόδεμα και γρανίτη θα θερμαίνονται τόσο γρήγορα που θα εκραγούν και θα γίνουν σκόνη. Ο μαύρος καπνός από μερικώς καμένα υλικά θα γεμίσει τον αέρα, καθιστώντας αδύνατη ακόμη και την ανάγνωση των πινακίδων του δρόμου.
Η ανθρώπινη σάρκα θα απανθρακωθεί
Ο καθηγητής στο ΜΙΤ σημειώνει στη συνέχεια, πως σε περιοχές ακόμη πιο κοντά στην έκρηξη, η ανθρώπινη σάρκα θα απανθρακωθεί και η άσφαλτος στους δρόμους θα λιώσει ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις, θα εξατμιστεί!
Σε εκείνο το σημείο, λέει ο Πόστολ, οι πυρκαγιές που θα προκαλούνταν σε μια περιοχή μεταξύ 100 και 150 τ. μιλίων θα θερμάνουν μεγάλους όγκους αέρα κοντά και πάνω από το έδαφος. «Η ενέργεια που απελευθερώνεται από αυτή τη μαζική πυρκαγιά θα είναι 15 έως 50 φορές μεγαλύτερη από την ενέργεια που παράγεται από την πυρηνική έκρηξη. Ο ανερχόμενος ζεστός αέρας θα έφτανε σε ταχύτητες ανέμου 300 μιλίων την ώρα και θα ήταν τόσο έντονος που θα χτυπούσε τα αεροπλάνα πάνω από τη ζώνη πυρκαγιάς από τον ουρανό».
Αυτό το «φαινόμενο καμινάδας» θα τραβούσε ψυχρό αέρα έξω από τη ζώνη πυρκαγιάς προς το κέντρο της φωτιάς με ταχύτητες εκατοντάδων μιλίων την ώρα. Αυτοί οι καυτοί άνεμοι στο έδαφος με δύναμη μεγαλύτερη από τυφώνα θα ενέτειναν περαιτέρω τη φωτιά.
Θα ρουφήξουν ανθρώπους μέσα στη φωτιά
Στην άκρη της ζώνης πυρκαγιάς, οι άνεμοι θα ήταν αρκετά ισχυροί για να ξεριζώσουν δέντρα με διάμετρο πολλών ποδιών και να ρουφήξουν ανθρώπους από έξω από τη φωτιά μέσα σε αυτήν, να γεμίσουν τους δρόμους της πόλης με φλόγες και πυρκαγιές, να σπάσουν πόρτες και παράθυρα και να αναγκάσουν τη φωτιά να πηδήξει, μερικές φορές εκατοντάδες πόδια, καταπίνοντας οτιδήποτε δεν καίει ήδη βίαια.
Αυτός ο άγριος «τυφώνας της φωτιάς» θα συνοδευόταν επίσης από την απελευθέρωση μεγάλων ποσοτήτων δυνητικά θανατηφόρου τοξικού καπνού και αερίων καύσης, δημιουργώντας ένα περιβάλλον ακραίας ζέστης, ισχυρών ανέμων και τοξικών παραγόντων στις περιοχές-στόχους.
Αυτά τα συνδυασμένα αποτελέσματα θα δημιουργήσουν ένα θανατηφόρο έδαφος-περιβάλλον για τρεις έως έξι ώρες, ενώ η φωτιά καίει πιο έντονα, υπογραμμίζει ο πυρηνικός επιστήμονας.
Όσοι θα προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τους δρόμους θα είχαν καεί από τους ζεστούς ανέμους που έβραζαν με δύναμη τυφώνα, γεμάτους με λάμψη και φλόγες. Εκείνοι που μπορούν να βρουν καταφύγιο στα χαμηλότερα υπόγεια τεράστιων κτιρίων πιθανότατα θα πάθουν ασφυξία ή θα καούν ζωντανοί καθώς τα καταφύγιά τους θα θερμαίνονται σε συνθήκες φούρνου.
Όταν «κοπάσει» η πυρκαγιά
Μετά την κατάσβεση της πυρκαγιάς, κλείνει ο καθηγητής, οι δρόμοι θα ήταν τόσο ζεστοί που ακόμη και τα οχήματα δεν θα μπορούσαν να περάσουν από πάνω τους για μέρες. Ακόμα και το θαμμένο, άκαυστο υλικό από κτίρια, που κατέρρευσαν σε όλη τη ζώνη της πυρκαγιάς, θα μπορούσε να εκραγεί όταν εκτεθεί στον αέρα, ακόμη και μήνες μετά το τέλος του ολέθρου.
Καθώς το σύννεφο πυρηνικών συντριμμιών ανεβαίνει, θα παρασύρει μαζί του τα ραδιενεργά ισότοπα που παράγονται κατά την έκρηξη του πυρηνικού όπλου. «Μία ώρα μετά την έκρηξη, τα ραδιενεργά ισότοπα θα είναι περίπου 10.000 φορές πιο ραδιενεργά από την ακτινοβολία που απελευθερώθηκε στο ατύχημα του Τσερνομπίλ, το οποίο συνέβη το 1986. Δεδομένου ότι αυτά τα ραδιενεργά ισότοπα είναι ως επί το πλείστον «βραχύχρονα», μέσα σε μία ημέρα τα επίπεδα δραστηριότητας θα πέσει σε αρκετές εκατοντάδες φορές από την έκλυση του Τσερνομπίλ» λέει ο Πόστολ.
Κάποιο πολύ μικρό κλάσμα αυτών των ραδιενεργών υλικών, καταλήγει ο Πόστολ, θα έπεφτε στο έδαφος μέσα στις ώρες μετά την πυρηνική επίθεση, και δεδομένου ότι η δραστηριότητα αυτών των υλικών είναι τόσο υψηλή, θα παράγουν ακτινοβολία στο έδαφος κοντά και κατά του ανέμου της περιοχής στόχου που θα είναι θανατηφόρα μέσα σε λίγες ώρες για τα εκτεθειμένα άτομα.