Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν έχασε ευκαιρία να αναφερθεί στον πληθωρισμό, υποσχόμενος ότι «από την πρώτη μέρα» θα «τερματίσει τον πληθωρισμό» και θα μειώσει το κόστος των τροφίμων, των αυτοκινήτων και άλλων κοινών αγαθών.
Λοιπόν, είναι η 40ή ημέρα από την έναρξη της προεδρικής του θητείας και ο πληθωρισμός στις ΗΠΑ σημείωσε τη μεγαλύτερη αύξηση εδώ και πάνω από ένα χρόνο, σημειώνεται χαρακτηριστικά σε άρθρο Αμερικανίδας συγγραφέα και δημοσιογράφου στον βρετανικό Guardian. Μάλλο, διέφυγε της προσοχής ότι ο Τραμπ και οι συνάδελφοί του Ρεπουμπλικάνοι έχουν εγκαταλείψει σε μεγάλο βαθμό τις ανησυχίες τους για τον πληθωρισμό, προκειμένου να επικεντρωθούν στην κυβερνητική «σπατάλη».
Καθώς ο πληθωρισμός είναι έτοιμος να επιδεινωθεί υπό τον Τραμπ, οι Αμερικανοί αντί να εστιάσουν την οργή τους στους εκλεγμένους αξιωματούχους και τους δισεκατομμυριούχους που επωφελούνται από τον πόνο τους, στρέφονται παρά ο ένας απέναντι στον άλλον
Και ενώ ο Αμερικανός πρόεδρος δεν έχει εκπληρώσει την προεκλογική του υπόσχεση, ζει σύμφωνα με την πάγια τακτική του: το παιχνίδι της επίρριψης ευθυνών, η οποία, ως συνήθως, έχει τις ρίζες της στη δημιουργία θυμού κατά των «ανάξιων» Αμερικανών.
«Ανάξιοι» Αμερικανοί οι εργαζόμενοι και οι φτωχοί
Αυτή τη φορά, οι «ανάξιοι» είναι οι ομοσπονδιακοί εργαζόμενοι και οι φτωχοί που λαμβάνουν ονομαστικές παροχές από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση – όπως το Snap, το οποίο διαχειρίζεται τα κουπόνια τροφίμων, και το Medicaid.
Για να διορθώσει τη λεγόμενη «σπατάλη», ο πρόεδρος προφανώς δεν έχει άλλη επιλογή από το να πατάξει τις δαπάνες (και να ζητήσει τη βοήθεια του Έλον Μασκ), ένα ζήτημα που μόλις και μετά βίας καταγράφηκε στη δημόσια συνείδηση τα τελευταία δέκα χρόνια, αλλά με κάποιο τρόπο αποτελεί πλέον ανεξέλεγκτο πρόβλημα, σύμφωνα με τον Τραμπ.
Υπάρχουν πολιτικά πλαίσια που υποστηρίζουν τον Τραμπ και τον διχασμό του Ρεμπουμπλικανικού κόμματος, συμπεριλαμβανομένου του «Project 2025» (σ.σ. πρωτοβουλία με στόχο την προώθηση μιας συλλογής συντηρητικών και δεξιών προτάσεων πολιτικής για την αναμόρφωση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ) και μιας λιγότερο γνωστής πρότασης της Βουλής των Αντιπροσώπων, που δημοσιεύθηκε το 2024, την «Fiscal Sanity to Save America» (Δημοσιονομική λογική για να σωθεί η Αμερική), η οποία επικεντρώνει την κυβερνητική «σπατάλη» αντί της εταιρικής απληστίας. Και τώρα, με τους Ρεπουμπλικάνους να ελέγχουν τη Βουλή, την Γερουσία και την προεδρία, ο Τραμπ έχει τη δύναμη να ενεργήσει για περικοπές που θα βλάψουν εκατομμύρια Αμερικανούς.
Ο Μασκ και ο Τραμπ, βέβαια, έχουν ήδη εργαστεί για την περικοπή χιλιάδων θέσεων εργασίας ομοσπονδιακών υπαλλήλων. Και με το υποστηριζόμενο από τον Τραμπ νομοσχέδιο για τον προϋπολογισμό, που ψήφισε η Βουλή των Αντιπροσώπων την Τετάρτη, το οποίο περιλαμβάνει πιθανές περικοπές ύψους 800 δισ. δολαρίων από το Medicaid, οι Ρεπουμπλικάνοι βρίσκονται ένα βήμα πιο κοντά στην κατεδάφιση του ήδη πενιχρού δικτύου κοινωνικής ασφάλειας της Αμερικής.
Περικοπές παντού: από το ασφαλιστικό μέχρι τα… σχολικά γεύματα
Αυτό δεν συμβαίνει μόνο σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν καταθέσει προτάσεις στις κυβερνήσεις των αμερικανικών πολιτειών που θα περιορίσουν τις παροχές υγειονομικής περίθαλψης, στέγασης και διατροφής, αντί να διευκολύνουν οικονομικά τους πολίτες.
Το κόμμα της «ελευθερίας» υποστηρίζει κυβερνητικές επισκέψεις στο σπίτι για την παρακολούθηση της «απάτης» σε όλες τις πολιτείες των ΗΠΑ (σύμφωνα με τη σελίδα 43 του σχεδίου «Δημοσιονομική Λογική» του Ρεπουμπλικανικού κόμματος). Το κόμμα των «οικογενειακών αξιών» στρέφει επίσης την προσοχή του στα προγράμματα σχολικών γευμάτων και πρωινού, τα οποία, όπως υποστηρίζει, υπόκεινται σε «εκτεταμένη» απάτη και κατάχρηση (σελίδα 46).
Το κόμμα που θέλει να «κάνει την Αμερική ξανά υγιή» προωθεί περιορισμούς στο Medicaid, που θα υποχρεώνουν τους δικαιούχους να εργάζονται τουλάχιστον 80 ώρες το μήνα, μια πρόταση που σπαταλά κυβερνητικό χρόνο και χρήμα για την επαλήθευση των απαιτήσεων εργασίας και η οποία πιθανότατα απλώς θα αποτρέψει τους ανθρώπους από το να λάβουν υγειονομική περίθαλψη, όπως έδειξε ένα αποτυχημένο πείραμα στην Τζόρτζια.
Ο «φιλειρηνικός» Τραμπ ανακατευθύνει χρήμα σε στρατιωτικές δαπάνες
Και καθώς ο Τραμπ διαφημίζει τον εαυτό του ως πρόεδρο κατά των πολέμων, οι προτάσεις του διαψεύδουν το γεγονός ότι μεγάλο μέρος αυτών των περικοπών θα κατευθυνθεί τώρα σε αμυντικά συμβόλαια και άλλες στρατιωτικές και συνοριακές δαπάνες – όχι στη βελτίωση της οικονομικής ζωής των εργαζομένων, στους οποίους έδωσε τεράστιες προεκλογικές υποσχέσεις.
Εν τω μεταξύ, οι απλές προτάσεις για να δοθούν στους ανθρώπους περισσότερα χρήματα, όπως το καθολικό βασικό εισόδημα, θα απαγορευτούν εντελώς σε ομοσπονδιακό επίπεδο, σύμφωνα με το σχέδιο του Ρεμπουμπλικανικού κόμματος. Έτσι, καθώς το κόστος ζωής είναι έτοιμο να αυξηθεί, οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν έτοιμα επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν την περικοπή δισεκατομμυρίων δολαρίων από αυτά τα προγράμματα – ένα εξαιρετικό είδος σκληρότητας, σχολιάζει η Αμερικανίδα αρθρογράφος.
Φυσικά, κανείς δεν θέλει να δει δημόσιο χρήμα να δαπανάται με σπατάλη ή απάτη, τονίζει, προσθέτοντας όμως πως η αδιάκοπη εστίαση στη «σπατάλη» προέρχεται από εσφαλμένα, επιλεκτικά στοιχεία. Σύμφωνα με αναφορές από το λεγόμενο «τμήμα κυβερνητικής αποτελεσματικότητας» του ίδιου του Μασκ, σχεδόν το 40% των συμβάσεων που ακυρώθηκαν για τη μείωση του κόστους αναμένεται να μην αποφέρουν καμία εξοικονόμηση!
Πώς ο Τραμπ και το κόμμα του εμψυχώνουν τον διχασμό
Πηγάζει επίσης από κάτι άλλο, που έχει αποδεδειγμένα αποτελέσματα: την εκμετάλλευση της δημόσιας οργής. Η εστίαση σε ακραία παραδείγματα και «ανάξιους» κυβερνητικούς δικαιούχους εμψυχώνει την υπάρχουσα τάση της Αμερικής για διχασμό, δίνοντας στον Τραμπ και το κόμμα του μεγάλο περιθώριο να καταστρέψουν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, που δεν εμπλέκονται σε απάτες, σπατάλες ή καταχρήσεις.
Όταν ο Ρίγκαν ήθελε φοροελαφρύνσεις για τους πλούσιους, είδαμε το τροπάριο της «βασίλισσας της πρόνοιας». Όταν οι νεοφιλελεύθεροι Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι ήθελαν να περικόψουν τις δημόσιες κατοικίες σε ομοσπονδιακό και τοπικό επίπεδο, είδαμε ακραίες ιστορίες για την εγκληματικότητα των ανθρώπων που ζούσαν εκεί. Δεν μπορούμε να σπαταλάμε τα χρήματα των σκληρά εργαζόμενων Αμερικανών σε αυτούς τους «άλλους» – μια αφήγηση που συχνά βασίζεται στον ρατσισμό και τον σεξισμό και έχει μεγάλα αποτελέσματα για την καπιταλιστική τάξη της Αμερικής και τους πολιτικούς που την υποστηρίζουν.
Αντί να στραφούν απέναντι στους Τραμπ – Μασκ, στρέφονται ο ένας απέναντι στον άλλο
Έτσι, αντί να διαμαρτύρονται για την αύξηση του κόστους ζωής ή να προβάλλουν αιτήματα για καθολική υγειονομική περίθαλψη, ομοσπονδιακές εγγυήσεις εργασίας, αυξημένα εργασιακά δικαιώματα ή παροχές Snap για όλους, ή να περικόπτουν τον διογκωμένο αμυντικό προϋπολογισμό και να αυξήσουν τους φόρους των υπερπλουσίων, για να πληρώσουν τις ονομαστικές παροχές κοινωνικής πρόνοιας, οι Αμερικανοί της εργατικής τάξης επιδίδονται σε ασήμαντες συζητήσεις σχετικά με το τι είδους τρόφιμα θα πρέπει να αγοράζουν οι άλλοι Αμερικανοί της εργατικής τάξης και αναλαμβάνουν να ξεριζώσουν την «κακομεταχείριση» μεταξύ άλλων εργαζομένων.
Οι Ρεπουμπλικανοί ανακατευθύνουν την ευθύνη προς τους ανθρώπους που υποφέρουν σε αυτή την οικονομία, με το πρόσχημα της «σπατάλης» και αυτό αποτελεί αντιπερισπασμό. Καθώς ο πληθωρισμός είναι έτοιμος να επιδεινωθεί υπό τον Τραμπ, οι Αμερικανοί θα ήταν φρόνιμο να εστιάσουν την οργή τους περισσότερο στους εκλεγμένους αξιωματούχους και τους δισεκατομμυριούχους που επωφελούνται από τον πόνο τους, παρά ο ένας στον άλλον.